Eindelijk weer pezen in de provincie

We mogen eindelijk weer of mochten is een beter woord, want de doordeweekse schaak avonden liggen weer stil. Wellicht dat we nog een potje op zaterdag op of tegen Texel mogen spelen maar dat is het ook wel. Reden: vanwege bootbeperkingen (vooral de uiterste vertrektijd vanaf het eiland) moeten deze wedstrijden op zaterdagmiddag gespeeld worden. Het is door personele problemen van weerzijde nog de vraag of dit duel geheel of gedeeltelijk op het eiland of vasteland wordt gespeeld.

Persoonlijk had ik in de afgelopen jaren een afkeer tegen doordeweekse verplichtingen gekregen (de titel verwijst naar een rubriek in VI en naar een negatief verhaal waar Paul Grolman van KTV mij fijntjes nog op wees in Enkhuizen). Dat had te maken met mijn drukke werk, maar om het bestuur uit de brand te helpen (en ook mijzelf want ik maak er ook deel van uit), besloot ik om op een vrijdag in oktober naar Enkhuizen te gaan voor het eersterondeduel tegen KTV. Het bleek lastig om een team rond te maken, ook al omdat de NHSB erg laat met een indeling en programma kwam. Maar ik geef het eerlijk toe, corona heeft wel wat veranderd, ook voor mij. Als je weinig kan en weinig mensen ziet, dan is het best leuk om weer eens oude bekenden te ontmoeten.

Op de weg erheen, kreeg ik nog een flashback. Ik weet van de tegenstander dat Cees van der Zee helemaal uit Almelo of Hengelo moet komen (hij ontbrak overigens deze avond) en dat gevoel van afgemat aan de partij beginnen herken ik; ik passeerde de plek waar ik een jaar of drie geleden de auto parkeerde om toch nog even een uurtje te slapen voor de partij. Om nog enigszins met energie te beginnen. Het werd destijds niettemin een moeizame oefening tegen Tom Balla, iets waar teamgenoot JP Komen mij voor de wedstrijd nog even fijntjes aan herinnerde. Ik won destijds met het nodige fortuin.

JP, clubliefde kent geen grenzen maar punt is, zo heb ik inmiddels wel geleerd, dat men in het leven het resultaat stelt boven het proces. Hoe of wat men doet telt niet, wel wat men bereikt. Hoe oneerlijk of onterecht dat ook voelt, want de input (voorbereiding) is soms zwaarder dan de output (de wedstrijd) zogezegd. Dat is mijn probleem met de doordeweekse competitie: kwaliteit wordt genivelleerd door vermoeidheid. Niet de beste maar de fitste speler wint, gechargeerd gezegd. Nu had ik vrijdag later kunnen opstaan en op zijn minst daardoor het nadeel ten opzichte van oude maat Tom genivelleerd. Althans, als hij nog steeds een werkweek heeft met minder uren. Anders was ik flink in het voordeel. Hoe dan ook, Tommie kwam er dit keer geheel niet aan te pas. Veelzeggend was dat de eindstelling met lopers van ongelijke kleur en een vrijwel gelijke materiaalverhouding toch glad gewonnen voor mij was, omdat de koning gevangen zat in een hoekje. Een partij uit een stuk en het beslissende punt in een wedstrijd die we eigenlijk niet hadden mogen winnen.

Enkhuizen heeft bij mijn weten geen casino, maar afgaande op deze avond mogen ze clublokaal De Nieuwe Doelen best als zodanig omdopen. Ja, David speelde tegen Adri Haakman een goede partij waarin hij eerst verdedigde en toen beter kwam te staan waardoor Haakman moest vluchten in een eeuwig schaak. En ja, Serkan debuteerde voor de Noordkopcombinatie (want zo heten wij regionaal nu door de samenwerking met MSC) met een goede partij waarin hij ruimtevoordeel opbouwde tegen Grolman. Het werd remise omdat Serkan, die enkele weken later teamcaptain zou worden met Yoram, onder lichte tijdsdruk het verstandige besluit nam geen risico meer te nemen.

Maar ja, de rest… Vermoeidheid of kwaliteit naar bovenstaande discussie die ik wil openen? U mag het zeggen maar op de andere borden ontvouwde zich Casino Royal. Mitchell kwam best redelijk uit de opening, maar liet het daarna ontsporen. Van de partij van Arno begreep ik weinig, maar wel dat zijn stelling er wat verdacht uitzag. Remise was hier een bonus als half punt. JP kwam juist behoorlijk goed te staan, maar hij liet de tegenstander terugkomen en verloor.

En toch wonnen we. Omdat Aart in slechte stelling groot materiaal cadeau kreeg en Henk in verloren stelling een schwindel erin bracht waarin zijn tegenstander trapte. Het was direct mat en over. Ontgoocheling bij de thuisploeg, wij namen de hoge hoed, het konijn en vooral de toverstaf mee naar Schagen.

Daar kwam enkele weken later, afgelopen vrijdag dus, De Waagtoren 2 op bezoek. Die hadden ook hun eerste wedstrijd gewonnen, van Volendam, dus we waren gewaarschuwd. Opnieuw was het een bijzonder affiche. Niet vanwege de tegenstander, maar omdat het met de nieuwe coronabeperkingen weer voorlopig de laatste doordeweekse schaakavond was. Net nu we weer begonnen waren…en zoals gezegd laat dat sociale aspect nu juist een van de redenen zijn waarom ik meedoe. Echter, tijdens deze avond kwamen ook de nadelen van serieuze partijen spelen doordeweeks weer aan het licht: we hadden Enrico als invaller, maar onze meervoudig clubkampioen was niet fit, klaagde achteraf over hoofdpijn en maakte ook tijdens de partij een wat uitgebluste indruk. Helaas is schaken dan een meedogenloze sport. Leo van Steenoven legde onze man ongenadig op de pijnbank nadat die na een rekenfout een kwaliteit had ingeleverd.

Toch ging het aanvankelijk crescendo tegen de Alkmaarders. Jos scoorde binnen een uur spelen een vol punt na een mislukte aanvalspoging van zijn jeugdige tegenstander. Sowieso bestond de helft van de Alkmaarse reserves uit jongelingen, dat is wel inspirerend om te zien en iets waar wij ook heen willen! Terug naar de wedstrijd waar David de ervaren Ruud Nieuwenhuis, links, rechts en door het midden een draai om de oren gaf. Een open koningsstelling, zware stukken, een vrijpion op de zevende rij: er was geen houden aan voor de man uit de kaasstad. Een uiterst spectaculaire en wederom goede partij van David. Ook ondergetekende heeft ‘het’ weer een beetje. Ooit verloor ik van Willem Meyles wat qua ‘erge nederlagen’ toch wel tot mijn top vijf behoort. De speelstijl van de man ligt mij niet. Ik draai graag even warm, als je na een lange werkdag achter het bord zit moet je even acclimatiseren. Daar geeft hij je geen kans toe: het is al het materiaal direct naar voren zonder reservisten achter de hand te houden. Ik was daar echter op ingesteld deze keer. Ik weerde de eerste aanvalsgolf, structureerde mijn stelling en sloeg vervolgens zelf genadeloos toe.

Tussenstand 3-0…met een incident. Vanwege livemuziek zaten we boven en kwam het barpersoneel de drankjes noteren en brengen. Voor hen en ons was het wennen, voor een tegenstander in nauw nog meer en dan slaat het cijfer op de emotiemeter plots rood uit. De arme scholier kreeg er van een speler van De Waagtoren mondeling van langs, net als onze voorzitter. Het gebeurde allemaal achter mij waar onze ervaren nestor Wim B. zijn ongenoegen over die ongenuanceerde reactie even liet blijken en vervolgens zijn woorden in daden omzette op het bord.

Dan zou je zeggen kat in het bakkie, maar het punt van Wim kwam pas een uur later tot stand. Op dat moment had Wim S. een kansrijke stelling verspeeld en na stukverlies die pot zelfs verloren. Verder had Henk een kansloze nederlaag geleden, kwam Serkan een toren achter en zat Enrico vooral tegen zichzelf te schaken, zo leek het. Ook in Schagen werd het echter een flipcoin. Serkan scoorde black jack met minimale inzet, want de partij met een toren minder werd op ti-ta-tovenaarwijze remise. En onze Enrico, tja, die verdient een compliment. Zoals ik het zie, maar ik heb niet alles van die partij meegekregen verzuimde Leo het om zijn voordelige stelling veel eerder om te zetten in een vol punt tegen onze externe KNSB-topscoorder van het laatste volledig gespeelde seizoen. Toen kwam het op de tijdnoodfase aan en daarin rook Enrico uiteraard kansen en herrees hij als een feniks. Leo miste een directe winst en liet het in een puntendeling verzanden. Ik zeg: die toverstaf bewaken tot de laatste man, want het zit niet tegen.

Wij zijn nu ongedeeld koploper, maar ik zeg het nogmaals: wat is het waard? Komt dat door kwaliteit of door minder vermoeid aan een partij beginnen? Ik zie de reacties gaarne tegemoet. Mijns inziens is het nog altijd het eerlijkst om alle partijen in het weekend te spelen.