MACH 1 Kampioen!

Zaterdag 1 april moest het dan eindelijk gebeuren. En nee het was echt geen grap. Sinds jaren had Magnus eindelijk de kans weer om te promoveren naar de promotieklasse. Dit was al twee keer eerder gebeurd in 1975 en 1988. Maar nu in de vorm van een combinatie van Magnus en schaakclub Anna Paulowna en een mooie hoofdsponsor EP:Beerepoot zag het er naar uit dat het weer zou gaan lukken. Een 4-4 tegen Bergen zou volstaan voor dit meesterstuk en zelfs een klein verlies hoefde nog niet tot een teleurstelling te leiden. Op Texel moest nl. de enige overgebleven concurrent Heerhugowaard een achterstand van 2 matchpunten en 3,5 bordpunten zien goed te maken tegen de altijd lastige tegenstander En Passant. Het toeval wilde ook nog eens dat En Passant genoeg had aan een 4,5-3,5 verlies om zich te handhaven in de eerste klasse. Ik zal alvast verklappen dat ze dat is gelukt en ik wil daarom in de eerste plaats En Passant feliciteren met dat behaalde resultaat.

Maar dan nu onze eigen wedstrijd. Als ongeslagen koploper waren we wel aan onze stand verplicht om ook de laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. We hebben ons daarom al 2 weken van tevoren in de voorbereiding gestort en ook de teamopstelling is uitvoerig met alle teamleden besproken. Aan de lange voorbereiding zal het dus nooit gelegen hebben mocht dit misgaan. De voorbereiding van de dag zelf ging iets moeizamer. Twee spelers die geen schaakboekje bij zich hadden en dan waren er ook nog eens geen losse notatiebiljetten. Gelukkig had ik nog wat lege blaadjes over die gretig in ontvangst werden genomen. Daarna een grondig voorbereide speech van onze teamcaptain Jos Hendriks. Toen Jos echter hoorde dat de aanwezige speler van Bergen Antonio Ballesteros het Nederlands nog niet helemaal onder de knie had besloot hij de speech in het Engels te doen. U begrijpt al dat de Engelse speech van Jos zodanig geïmproviseerd was dat iedereen blij was dat we mochten beginnen.

Als eerste klaar was dit keer Wim Smit die met zwart speelde op bord 7 tegen Jacob de Boer. Wim speelde een variant in een opening die Jacob nog niet eerder had gezien. Je verwacht dan een spektakel van fouten in deze scherpe opzet maar Jacob wist het actieve spel van Wim op gezonde manier te neutraliseren. Wim besloot dat een remise genoeg was voor hem en gezien de rest van de resultaten dit jaar van hem geen slecht begin. We waren nu nog maar 3,5 punten verwijdert van het kampioenschap. Ikzelf speelde deze keer voor de verandering op bord 1. Ik moest het met de zwarte stukken opnemen tegen Antonio Ballesteros. De opening ging niet naar wens voor hem en ik wist een Koningsaanval op te zetten nadat ik 2 lopers voor 2 paarden had geruild. Omdat zijn loperpaar totaal machteloos was ging dat redelijk eenvoudig. We hadden zelfs de a t/m c lijn bijna van het bord kunnen halen totdat ik met hem een Db5 schaak zette en het mat niet meer te vermijden was. Een vol punt erbij dus en je merkte meteen aan iedereen dat er een opluchting was. Invaller David de Visser speelde op bord 4 tegen Dennis Mienis een goede partij. Hij won ergens een pion maar Dennis kon op een bepaald moment een vesting opzetten waar David niet doorheen kon komen. Met de voorsprong voor het team besloot David daarom maar voor een veilige remise.

Toch leek het daarna nog even mis te gaan. Wim Boom had een prima partij gespeeld tegen Kees Kager en op het moment dat ik even kwam kijken kwam er een combinatie op het bord die niet klopte. De reden hiervan was dat Wim dacht om een paard van b4 naar d6 met schaak te spelen. Helaas is dat niet volgens de regels en omdat dat niet kon stond Wim dus verloren en gaf op. Helaas na een perfecte score van 6 uit 6 toch nog een verlies. Evengoed een puik resultaat. Maar met 2-2 leek het toch nog even spannend te worden. Warner zorgde even daarna toch weer voor de voorsprong. Tegen Tijmen Grondhout speelde hij zijn lijfvariant en kwam nooit in de problemen. Tijmen kwam echter in tijdsproblemen en Warner kreeg ook steeds meer druk op de witte stelling. Dit zijn 2 factoren waarmee je het tegen Warner niet redt. Het punt was dan ook snel binnen. Even hierna maakte Siem Roet remise tegen Jan Keijsper. Dit was zoals vooraf voorspeld een stugge partij. Op een gegeven moment leek Jan een fout te maken maar Siem had net niet genoeg om daar echt van te profiteren. Uiteindelijk moest hij toch berusten in remise. Maar met het oog op de 2 overgebleven partijen was dat prima.

Richard Frans was op bord 2 de tegenstander van Piet Peelen. Piet kreeg vanuit de opening een licht voordeeltje en Richard probeerde iets om zich te bevrijden. Piet ging daarop in de denktank om het juiste plan te vinden. Het kon volgens hem op 2 manieren en hij wilde daarom de juiste weg kiezen. Het pakte goed uit en weldra zat Richard met een zwakke pion op d6 die op den duur niet meer goed verdedigd kon worden. Richard spartelde nog wel wat tegen maar tegen een IM wordt dat een lastig verhaal. Piet maakte het goed af toen Richard ook nog in zware tijdnood kwam. Dat was dus 4,5-2,5 en het kampioenschap was dus binnen! Nu was alleen onze Richard nog bezig op bord 8. Hij had wit tegen Albert Dekker. Richard had vooraf over de te verwachtten opening de nodige informatie en tips gekregen van Piet Peelen en is daar 2 weken lang mee aan de slag gegaan. Dat bleek geen zinloze tijd geweest te zijn. Vanaf het begin van de partij heeft Richard de partij gedomineerd en maakte daarbij geen fouten. Het enige wat nog mis kon gaan was de tijd die hij nodig had. Maar Richard bleef kalm en maakte de overwinning compleet met nog een winstpartij. Einduitslag werd dus 5,5-2,5 en het kampioenschap werd die avond uitvoerig gevierd bij Piet Pann.