Soms zijn wedstrijden een boel anders. Zeker als je coach een half uur voor de wedstrijd met een rouwkaart binnenkomt van zijn overleden vader. Die hij en zijn zus, onze zus Paula, diezelfde middag nog de laatste eer bewees. Zij was er niet, maar haar verdriet was door de metersdikke muren van de bunker voelbaar. De trieste familieomstandigheden deed de interne motor van ons Mach-spelers bijna verdrinken in een overvloed van energie. Want gebrand waren we toch al op een zege. Niet eens zozeer vanwege de tegenstander van deze zaterdag, Kennemer Combinatie 3, alhoewel er wel gezonde rivaliteit is. Dit was tenslotte vorig seizoen in de strijd om het kampioenschap in de promotieklasse de grootste tegenstander. Nee, we waren zo gefocust omdat we, dat wil zeggen het eerste team, dit seizoen nog geen thuiswedstrijd gewonnen hadden. Niet in de KNSB en niet in de NHSB.
We hadden de vechtlust ook hard nodig, want makkelijk ging het niet op deze zaterdag. Wim Boom verloor na de opening een pion, de stelling van Enrico van Egmond werd wel erg spannend en op de overige borden was geen voordeel te bekennen met uitzondering van bord een. Onze kopman Piet Peelen stond al snel lekker, won een pion en serveerde het toreneindspel feilloos uit. Voor de rest was het heel lang onduidelijk. Colin Stolwijk kreeg al snel een eindspel op het bord dat potremise leek, idem was de situatie bij Richard Bolster en ikzelf was zoekende naar het juiste plan. Wim Smit had, zo leek het, een initiatiefje maar echt gevaarlijk was het niet. Het viel dit keer echter grotendeels onze kant op. Wim won in het eindspel zijn pion terug met remise als resultaat, Enrico stond nog ergens verloren maar hij was simpelweg scherper dan de opponent en won de wild-weststelling, ikzelf vond een plan en won op een tempo het eindspel, de tegenstander van David liet zomaar een pion doorlopen en Richard bereikte langzaam maar zeker meer en won het toren-versus paardeindspel dankzij zijn actievere stukken. Dat onze andere Wim nog verloor mocht de pret niet drukken: 6,5-1,5 winst.
Alhoewel, pret is wellicht het verkeerde woord. We hebben toegeslagen, zijn tevreden over de overwinning maar tekenend voor de stemming was dat we niet uit eten zijn geweest. Uit piëteit zeg maar. Dit was de eerste thuiszege van het seizoen, maar niet voor ons maar voor Jos en Paula. Hosanna wordt het ongetwijfeld wel weer bij ons, op een later tijdstip dit seizoen.