Je leert als kind al dat de poes miauw zegt en dat je hem met ‘melkie melkie poes’ kunt paaien. Wat niet verteld wordt is wat er gebeurt als je het dier geen melk geeft. Doorgaans komt ie dat gewoon halen. Eerst met zacht geluid, dan wat harder en als het een beetje poes is zet ie vervolgens haar fijn bijgeslepen nageltjes in jouw broek. In het dierenrijk geldt namelijk nog altijd het recht van de sterkste, die natuurwet vergeten wij mensen nog wel eens. Da’s best logisch als bedacht wordt dat je gesponsord wordt door een bedrijf dat nadrukkelijk de liefde van en voor dieren voorop stelt. Bovendien als je schaakt in een ruimte waar je met twee stappen in een lift bent die je naar de kantine met lekkernijen doet afdalen, wat is de noodzaak dan van een over-mijn-lijk mentaliteit?
Wel, het maakt dat je jouw doelstellingen haalt. De melk in het geval van de poes of dat het dier weer beter wordt in de dierenkliniek (waarmee maar aangegeven wordt dat het meer dan alleen om liefde voor dieren gaat). De schakers van Dierenkliniek Zuiderkaag Magnus Anna Paulowna Chess (Mach) beseffen dat onvoldoende en dat terwijl wij continu met Dierenkliniek aangesproken worden. Ook de spreekstalmeester op deze zaterdag, Enrico Vroombout van Caïssa, kwam niet verder dan Dierenkliniek in zijn openingswoord en na afloop werd ik meerdere keren erop aangesproken waar wij nu eigenlijk vandaan komen. Het lijkt mij psychologisch een voordeel als mystery guest binnen te komen, hopelijk word je dan als Dierenkliniek geassocieerd met een gevaarlijk beest. Een hond met wolfachtige proporties bijvoorbeeld wiens blinkende tanden de tegenstander bij voorbaat doet sidderen van angst.
Mach had dat allemaal in voorgaande seizoenen. De dominantie in het Noord-Hollandse voedde ons machtshonger naar meer rijke schaakgronden en waar zijn die beter te vinden dan twee hoog achter bij een club die is geïnspireerd door de muze van schaakgodin Caïssa? Je proeft de ironie in deze zin, want Mach is de macht kwijt. Oftewel het verlies in de openingswedstrijd tegen Fischer Z is meer dan een valse start door de zomerrust, zo bleek zaterdag. Maar laten we positief beginnen, want het begin van de wedstrijd tegen het tegen degradatie vechtende Caïssa 3 was positief. David de Visser leek met wit moeizaam uit de opening te komen, maar onze Daaf begint meer en meer van zijn talent gebruik te maken. Hij hield de boel na een Draak bij elkaar en blies een vervaarlijk vuurtje op toen de vijandelijke dame te dichtbij kwam. Dat waarschuwingssignaal werd niet opgemerkt waarna onze Mach-man de dame insloot en inrekende.
Op dat moment zag er het goed uit. Onze Piet en ook Richard hadden een veelbelovende stelling en Reinier Weber, die inviel voor Wim Boom en daarmee debuteerde voor Mach, speelde aanvankelijk sterk vanuit een gesloten organisatie. Enrico had het aanvankelijk lastig tegen voormalig Meesterklasse-speler Straat, maar Colin was al lekker aan het aanvallen. Ook Wim Smit was, met zwart nota bene, bezig aan een opmars op de koningsvleugel en ikzelf zag mij al snel geconfronteerd met een ongebruikelijke opening maar ik echter wel een idee over had hoe ik een en ander moest aanpakken. Met witte lopers op a2 en h2 pakte ik op beide vleugels ruimte en met een ongebruikelijke torenzet pakte ik eerst het initiatief en organiseerde, nadat ik een pion had gewonnen, de verdediging. Vervolgens gaf ik de pion getimed terug waarna een goed tot gewonnen eindspel resteerde, vooral dankzij mijn goede paard tegen zijn slechte loper. Het was inderdaad snel over, maar de voorsprong was niettemin gering. Het was slechts 2-3. De reden? Reinier had toch wat last van plankenkoorts. Hij verloor onnodig wat tempi en miste later een verdedigende zet, waarna het uit was. Piet was al niet lekker voor de partij en dat bleek ook, want hij raakte langzamerhand de controle over de partij kwijt. Op het einde kon hij zelfs een pion achter komen maar de tegenstander nam genoegen met remise. Richard kon juist een pion winnen maar miste dat waarna de muziek snel uit de stelling verdween.
Enrico had zich helemaal terug geknokt in de partij en een eindspel met lichte stukken gekregen waarin het materieel gelijk stond maar onze man wel twee verbonden vrijpionnen had. Het was remise maar hij had nog wel even op winst kunnen spelen. Enrico kreeg echter het seintje dat remise genoeg was vanwege de stand op de laatste twee borden. Daar stond Wim remise en had Colin een pion meer in het eindspel. Het remiseaanbod van Enrico werd grif aangenomen waarna zich een doemscenario voltrok. Wim ging in het eindspel tegen oud-schaakeredivisionist (meesterklassespeler dus) Gunther Ballon alsnog onderuit en Colin voerde zijn winstpogingen te ver door. Opponent Rik Salomons steeg boven zichzelf uit door de bordjes volledig te verhangen en ook in de afronding geen fout te maken. Daardoor verloren we 4,5-3,5 in plaats van dat we met die cijfers wonnen. Zuur maar dat is de landelijke competitie. Hardheid is minstens zo belangrijk als kwaliteit.
We staan onderwijl met twee zeges en twee nederlagen in de middenmoot maar er wacht ons nog een zwaar programma. Het zal echt beter moeten willen we niet in de problemen geraken.