Spanning in “Huis van Egmond”

Was het toeval of niet dat de naam van speellocatie tevens de achternaam is van een van de hoofdrolspelers op vrijdag 3 februari namelijk ikzelf? Die avond moesten we immers met EP: Beerepoot MACH tegen het tweede van Aartswoud spelen in cafe “Het huis van Egmond”. Het begon al met het feit dat ik op bord 8 had plaatsgenomen. De geschiedenisboekjes van de diverse clubs waar ik heb gespeeld gingen niet zover terug om te zien wanneer dit voor het laatst was voorgekomen. Ikzelf denk zelfs dat dit in mijn Magnus-jeugdjaren moet zijn geweest of later een keer bij een eerste invalbeurt voor het eerste team. Afijn, het doet er niet meer toe, u zit te wachten op een verslag van deze ware thriller.

De reden dat ik op bord 8 zat had te maken met de keuze die we hadden gemaakt om onze 4 op papier sterkste spelers met zwart te laten spelen. We hadden daarbij besloten om Piet op 4 en Warner op 6 te zetten. Jos zou dan als teamcaptain de keuze maken om Wim Boom of mij op 2 en 8 te zetten. Het werd dus Wim op 2 en ik op 8. Met de overige 4 spelers op wit hadden we vertrouwen in een comfortabele winst voor ons. Dit bleek iets anders te lopen. Na ongeveer een half uur spelen en de opening op de meeste borden wel voorbij was ging ik voor het eerst eens overleggen met Jos over de voorlopig prognose. Jos was al druk bezig met zijn aantekeningen en vertelde mij dat het nog redelijk in evenwicht was. Aan onze kant stond Wim Boom uiteraard weer goed en Warner stond zelfs al zeer goed. Daarentegen stond Richard op bord 1 iets minder en Wim Smit op bord 7 stond op dat moment al een stuk achter en konden we als verloren beschouwen. Wim overzag dat zijn tegenstander een paard kon pakken met een toren op f3 die niet terug genomen kon worden omwille van dameverlies. Op de overige borden stond alles nog een beetje gelijk. Ik ging zelf daarom nog even kijken en kwam tot de conclusie dat ook Siem op 3 naar mijn gevoel iets minder stond. Zijn tegenstander zou wel eens zeer vervelend met een paard de witte stelling in kunnen komen en dan zou het lastig worden. Verder was het bij Jan-Pjotr nog wel gelijk maar hij had wel al iets van een dreiging op de koningsvleugel. Maar of dat voldoende was moest nog maar blijken. Omdat de tegenstander van Piet voor een zeer degelijk systeem had gekozen was ik er niet gerust op of Piet dat wel zou kunnen aantasten. Ik had voor mijzelf daarom de conclusie getrokken dat ik wel eens zou moeten winnen.

Terug bij mijn eigen bord ging ik er daarom even goed voor zitten. We hadden een tegenovergesteld rokade wat meestal wel spektakel oplevert. Ik ging daarom al vroeg in de aanval op zijn koning en overzag daarbij opeens een pionverlies. Dat was een zware tegenslag. Mijn tegenstander ging ervoor ondanks dat het er nog wel gevaarlijk uitzag maar verbruikte wel veel tijd. Die tijd nam ik dankbaar in gebruik om de overige borden weer even af te lopen. Wim Boom had inmiddels het punt binnen gehaald. De pion meer die hij had ging nooit verloren en zijn tegenstander had nog wel heel handig 2 torens op de 7e rij weten te krijgen maar als de pion op c7 steeds gedekt bleef door de loper deden die torens helemaal niets. Ondertussen kwamen de torens van Wim wel vernietigend de stelling van wit binnen vallen en gaf zijn tegenstander op. Wim is met 5 uit 5 de topscorer van het team. Warner was de volgende die een punt pakte. Zijn tegenstander had wel de nodige complicaties gecreëerd maar Warner heeft na de drukke december maand de vorm weer gevonden en overzag alles. Ondertussen had Jan-Pjotr ook ineens een beslissende aanval opgezet. Met een standaard torenoffer grapje op h8 en Dh5+ en Dh7 mat maakte hij het mooi af. 3-0 voor MACH en het zag er mooi uit voor ons.

Nu was het echter de beurt aan de tegenstander om iets terug te doen. Richard raakte inderdaad niet meer uit de problemen na een verkeerd gekozen opening en ging roemloos ten onder. Ook bij Siem ging het mis. Waar ik al bang voor was gebeurde inderdaad. Een zwart paard kwam de witte stelling binnen galopperen en nam een pionnetje mee. Deze pion zag Siem nooit meer terug. Of het echt verloren was weet ik niet precies maar het blijft dan wel lastig verdedigen. Wim Smit was ondertussen ook nog steeds bezig. Blijkbaar wilde zijn tegenstander het niet al te snel afmaken om de spanning erin te houden. Maar uiteindelijk was het verlies niet meer te vermijden. De stand was nu dus 3-3 geworden met alleen Piet en ik nog bezig.

Bij mij had mijn tegenstander inmiddels al een behoorlijke tijdsachterstand opgebouwd. Misschien was hij geschrokken van de kans die hij kreeg dat hij alles goed wilde blijven spelen en kwam er daarbij wat onzekerheid om de hoek kijken. Ik probeerde daar gebruik van te maken door alles zo gecompliceerd mogelijk te maken. Mijn tegenstander bleek daar zo van onder de indruk dat hij toch steeds mindere zetten bleef doen. Piet was ondertussen in een eindspel beland met een pion meer voor Piet maar wel allebei nog 2 torens. Nu heb ik altijd het gevoel dat een dubbel toreneindspel altijd remise is tenzij het gewonnen is en een enkel toren eindspel met een pion meer altijd gewonnen is tenzij het remise is. Daarom ging ik nu toch maar voor de volle winst  zodat we toch met 2 punten naar huis zouden gaan. En zo geschiedde. Mijn tegenstander zwaar in tijdnood en ik ging over in de modus om niet de beste zet te spelen maar elke zet opnieuw ging zoeken naar de meest gemene zet. Uiteindelijk kwam de beslissende fout en was het plots mat. 4-3 en Piet kon niet meer verliezen dus winst voor het team was binnen. Piet was inmiddels wel een 2e pion voorgekomen maar zijn tegenstander kon er weer een terug winnen en geforceerd torens ruilen. Daarna liet Piet zich nog wel even bewijzen dat het remise was maar er werden daarbij geen fouten gemaakt en werd de vrede getekend. Een benauwde 4,5-3,5 overwinning was behaald. Hopelijk de volgende ronder tegen Castricum thuis weer een iets overtuigender overwinning behalen.