Vrolijke lichtjes, Amerigo op de daken, cadeautjes die eerst door de schoorsteen floepen en daarna dankzij door de lucht trappelende rendierpoten aan de kinderen en ouders worden gebracht. Oh, kom toch eens kijken hoe vreugdevol de donkere dagen eind november en december zijn. Zeker ook in de Noordkop waar de producten van het land zijn en het oeroude land in ruste is. De winter is in de Kop van Noord-Holland het jaargetijde waarin men tijd heeft om te schaken. Daar worden de prestaties beter van zou je zeggen.
Wel, Dierenkliniek Zuiderkaag Magnus Anna Paulowna Chess of gewoon Mach in de volksmond is een atypische Noordkopformatie. Als de nachten lengen lijken de schakers van deze club te zeggen wanneer ze hun neus in de buitenlucht steken: ‘Nee, vandaag maar even niet. Het seizoen was al lang en zwaar genoeg’. Elk jaar spelen we eind november en in december onze slechtste wedstrijden. Twee jaar geleden tegen het Texelse En Passant, vorig jaar tegen Sc Aartswoud en HWP Haarlem 3 en dit seizoen in drie weken tijd tegen achtereenvolgens Caissa 3, Santpoort, De Waagtoren en zaterdag En Passant 2 uit Bunschoten. Tot dit seizoen kenden we geen rokade, met vier eieren zijn we inmiddels toe aan de verlengde variant ervan. De koning staat kortom buiten het bord op de tafel, nog even en hij valt naar beneden. Degraderen wordt dat genoemd.
Niemand die serieus rekening ermee had gehouden dat wij dat vermaledijde spook welkom zouden moeten heten in onze onneembare bunker, maar hij is toch echt binnengedrongen. Ik ken zelf een gezellig spook, nog uit mijn studententijd: een cafe in Leiden was naar deze stripfiguur welke naam mij ontschoten is genoemd. Hij had altijd een fles sterke drank om zijn enkel en bracht gezelligheid. Dat spook trof ik niet aan toen ik tegen vijven onze schaakburcht betrad. Het spook had al een onuitwisbare indruk achtergelaten. Witte bedrukte gezichten, dat enkel en alleen zag ik. Of toch niet helemaal, want onze nestor Wim had met naar voren stormende pionnen een vol punt gescoord. En Richard had ondanks ziekte remise gespeeld. En Reinier had zijn eerste halfje voor Mach gescoord. Het was niet genoeg, omdat onze andere Wim in een Franse pot werd weggedrukt. Omdat daarvoor al Enrico onvoldoende rendement haalde uit een pionoffer en verloor. En omdat onze David in een uitstekende stelling de rust niet kon bewaren en zijn blakende vorm beloond zag worden met een nul in plaats van met een punt.
Dat soort details maken het verschil in de landelijke competitie tussen winst en verlies, zoveel is duidelijk. En als onze sterke mannen aan de kop het ook niet helemaal hebben, dan betaal je daarvoor het volle pond. Al wist onze Piet de rug te rechten en op karakter een eindspel met ongelijke lopers te winnen. Heel even was er de hoop dat En Passant de vis toch niet op het droge had. Dat de sponsor van deze prachtige club, u raadt het al: een ondernemer in de visbranche, toch een paar pondjes moest laten aan de magen van Mach. Want Colin had, net als een paar weken eerder in Amsterdam, een toreneindspel met een pion meer in handen. Hij trof het echter niet met de tegenstander die op papier weliswaar veel zwakker maar ook een van de topscorers van de afdeling is. Deze jongen in vorm, Reichardt, vond steeds de enige verdediging met remise en een 3,5-4,5 nederlaag als resultaat. Dat is een beetje pech hebben zou het spook met de drankfles om de enkel (hoe heette hij ook alweer, hulp is welkom) gezegd hebben terwijl hij weer een slok nam. Helemaal gelijk, maar feit is wel dat we met vier punten uit vijf wedstrijden gezakt zijn naar de zevende plaats. Wie goed kijkt ziet een rode streep kort onder die zevende stek. Bloedrood welteverstaan. En weg is dat gezellige spook. Wat rest is dat andere spook met de zeis terwijl onze wangen ook een rode kleur aannemen. Van schaamte.
Mannen, we mogen dit niet laten gebeuren. We zijn potverdrie derde geplaatst! Gelukkig breekt straks het licht weer door en lengen de dagen. Normaliter doet meer zonlicht ons goed en komen we na de winterstop weer terug op ons vertrouwde niveau. Laat dat dit keer ook zo zijn!
Sus Antigon !! (of Antigoon, daar wil ik vanaf wezen).
Toch om nooit te vergeten en altijd te eren. Onze klassiekers mogen we niet vergeten.
Alle bommen en granaten ….. We blijven verdom…. toch nog wel schaken
Dick, je hebt helemaal gelijk. Sus Antigoon… God, wat heb ik daar in Leiden in dat spookcafe toch heerlijke biertjes weggetikt!