Hoogmoed komt voor de val

Met een pilsje in de hand aan de bar van ons vertrouwde thuishonk bespraken wij op donderdagavond 3 april de naderende uitwedstrijd van ons tweede team tegen MSC 3. Er werd klare en heldere taal gesproken. De Helderse formatie had immers nog nul punten dus dat varkentje zou worden gewassen. Zes nul voor Magnus zou het zijn! In onze sterkste samenstelling (geheel compleet) reisden wij af naar Den Helder. Was het onderschatting of misschien een hogere macht die vond dat we te hoog van de toren bliezen? In ieder geval  werden de hoge verwachtingen niet geheel waargemaakt.

Na een uurtje of anderhalf spelen hoorde ik Rob Terrahe zijn tegenstander wat te drinken aanbieden. En aangezien hij er de tijd voor nam, kon je vaststellen dat de partij was afgelopen. Rob bleek een stuk geofferd te hebben, maar zijn tegenstander Ab Sneep begreep niet dat je daar dan wel iets voor terug moet geven. Heel gemeen maar wel 1-0 voor MSC.
Henk Bouwmeester speelde met zwart zijn vertrouwde Franse opening en concludeerde na een zet of zes dat zijn tegenstander Henk Faber er geen moer van kon. Wat een rare zetten deed die man. Maar een paar zetten later kreeg zwart een koningsaanval om zijn oren die hem na een hoop tegenstribbelen van inzicht deed veranderen en hem ten slotte  noodlottig werd (2-0 voor MSC). Tot overmaat van ramp gooide Enrico van Egmond op de eerstvolgende clubavond een pondje zout in de nog open wond door te vertellen dat het een heel gangbare opening was die wit had gespeeld! Dat ging dus lekker. Bram Tuk is op de weg terug, lette nu wat beter op zijn tijd en speelde tegen Gerrit Asselman een gedegen remise. Kerre speelt dit seizoen extern erg sterk en won op bord drie met wit van zijn tegenstander Jack Ambrolia. Jack speelde iets onnauwkeurig, raakte een pion achter en daarna nog eentje. Kerre maakt de partij bekwaam af. Dit bleek later onze enige overwinning van de avond te zijn. Ook Ronald Steenwijk met wit op bord vijf dacht voor een punt te kunnen zorgen. Met een dame, een paard en vijf pionnen tegen een dame, een loper en vier pionnen leek winst dichtbij. De dames ruilen, de pionnen niet te veel op de kleur van de loper en klaar, mompelde ik met mijn scherpe schaakinzicht. Toen ik even later weer keek ( ik had inmiddels alle tijd van de wereld) hadden beide spelers een dame en vier pionnen. De stelling ademde remise, en dat werd het ook. En zo lag de schaaktoekomst van Magnus AP 2 bij een 3-2- achterstand weer eens  in handen van onze eerste bordspeler, El salvador Stellingsma. Jeroen speelde met wit tegen de honderdtwaalf jaar oude Stef van Amersfoort. Omdat Jeroen iets later was, begon deze partij pas om kwart voor negen. Stef was zo vriendelijk geweest (of vergeten) zijn klok aan te zetten, daardoor werd het een latertje. Jeroen wist inmiddels dat alleen winst telde, en daar speelde hij ook vol op. Hij bouwde een net van intriges en verwikkelingen op het bord maar het enige wat gebeurde was dat hijzelf in tijdnood raakte. Stef van Amersfoort zag alles, pareerde alle listen en lagen,  sprong als een jong veulen over de valkuilen en hield dapper stand. Door de tijdnood vergaloppeerde Jeroen zich, overzag een paardenvork, en moest de handdoek in de ring gooien. De triomfkreet van Stef trilt nog na op mijn trommelvliezen.  Jeroen was zichtbaar teleurgesteld. Ik probeerde hem met een grapje nog wat op te beuren (“Hij is ook al honderdtwaalf, Jeroen, als je dan nog niet kan schaken”) maar ik geloof dat ik de enige was die het leuk vond.

Samenvattend en afsluitend, MSC heeft nu twee punten uit zeven wedstrijden en aangezien wij er toch nog drie hebben uit zeven zijn zij toch mooi  de laatste. Ik heb begrepen dat (i.v.m. het spelen van zestallen in de derde klasse) er geen angst hoefde te zijn voor degradatie, zodat we  volgend jaar gewoon weer in de derde klasse spelen. Dan zullen we  proberen om wat hoger te eindigen. De krachtsverschillen  in de derde klasse zijn over het algemeen niet zo groot. Met een beetje meer geluk hadden we zeker hoger kunnen eindigen. Maar geluk schijn je te kunnen afdwingen. Op dat afdwingen moeten we dan ook maar eens  oefenen. Toch was het een leuk seizoen met sportieve tegenstanders.