Enrico van Egmond heeft weer de clubtitel op zijn naam mogen schrijven. Hij kroonde zich vorige week overtuigend tot clubkampioen. Afgelopen donderdag kwam daar de snelschaaktitel bij. De jeugdtitel is naar Kay van Zelm gegaan. Hoe dat is gegaan en dan vooral de tweestrijd met ons andere grote talent, Gagik Artunov, is mij ontgaan. Wellicht dat onze jeugdleider daar nog wat meer over kan vertellen.
Van Egmond kende in september door een nederlaag tegen mijn persoontje nog een valse start, maar na zeven ronden was de schade gerepareerd en stond hij weer bovenaan. Die voorsprong werd hard uitgebouwd. Tot half april speelde onze man uit Anna Paulowna een keer remise tegen Wim Boom, Siem Roet en Jos Hendriks en won hij al zijn andere partijen. Daarna deelde moi opnieuw een tikkie uit door de koploper te verslaan na een prachtige en vooral zeer spannende partij, maar veel waarde had dat niet voor de stand. Warner de Weerd is terug te vinden op plek zeven in de eindrangschikking met slechts vijf gespeelde partijen. De reden daarvoor vindt u in een volgend artikel.
Op gepaste afstand is Jos Hendriks uiteindelijk tweede geworden. Hij hield in de slotronde Wim Smit, die ook aasde op het zilver, op remise. Smit moest door die puntendeling genoegen nemen met plek vier, nog achter Siem Roet.
Het zag er overigens niet naar uit dat Van Egmond ook de snelschaaktitel zou winnen. Hij begon, net als De Weerd overigens, oververmoeid aan het toernooi. Het gevolg: De Weerd eindigde in de voorronden als zesde met 4,5 uit zeven (wel een zege op Van Egmond) en de kampioen zelfs schaarde zich als achtste en laatste voor de kwartfinale in de hoofdgroep met maar vier punten. De knock-outfase werd over twee partijen beslist en plots bleek Van Egmond bij de les. Hij schakelde eerst JP Komen uit die nog in de voorronden had uitgeblonken en met 5,5 punt eerste was geworden. Daarna ging ook Wim Boom voor de bijl in de halve finales. De Weerd won afgetekend van Jos Hendriks en daarna met moeite, pas na barrage, van David de Visser die net als JP Komen sterk voor de dag was gekomen in de voorronden.
In de eerste finalepartij won Van Egmond verdiend met wit van De Weerd, maar in de tweede stond hij verloren. Toch won hij op tijd opnieuw en daarmee ook weer de Arno de Visser-bokaal.