Enrico heeft zich wederom tot clubkampioen gekroond. Hij was met name na de jaarwisseling oppermachtig. Althans, op papier want tegen David de Visser (tegen wie hij eerder in het seizoen al had verloren) ging hij langs de rand van de afgrond en ook tegen Siem Roet had het anders kunnen aflopen. Met laatstgenoemde, daarmee is een smaakmaker benoemd. Hij was er als outsider al een paar keer dichtbij de clubtitel en dit seizoen leek het er toch van te komen. Lees onderstaande passage die ik januari had getikt maar helaas door de webmaster om onduidelijke redenen nooit is gepubliceerd:
Siem Roet heeft zich gekroond tot Herbstmeister in de interne competitie. Dat is toch wel enigszins verrassend, want op papier zijn Warner de Weerd, Enrico van Egmond en Wim Boom favoriet voor de clubtitel. Wim ging ook als een komeet van start, maar werd na vijf ronden ingehaald door Siem en Jan-Pjotr Komen. Tot ronde 10 gingen beide spelers gelijk op, maar toen leed ‘JP’ een nederlaag tegen Enrico. Hij viel verder terug door in de topper in ronde 13 tegen Siem het onderspit te delven.
Aanvankelijk leek Wim als enige als best of the rest het leidende duo te kunnen volgen, maar ook bij hem kwam de klad er in door nederlagen tegen Enrico en Warner. Die spelers hebben zich na puntverlies in de eerste vier ronden helemaal teruggeknokt in het toernooi en staan op zeer korte afstand van Siem. Die kende begin december nog een comfortabele voorsprong maar zijn verlies tegen Enrico (zijn tweede verliespartij van het seizoen, eerder werd hij verslagen door David de Visser) maakt dat het een zeer spannende tweede seizoenshelft belooft te worden!
Tja, die spanning kwam er dus niet. In januari al nam Enrico de koppositie over van Siem. Die kon hem lange tijd nog wel enigszins volgen maar de nederlaag in het onderlinge duel maakte dat Siem afhaakte. Op dat moment was Wim ook al gezien. Warner dan? Die was met name in de wintermaanden vaak afwezig waardoor hij de kraker tegen Enrico wel in zijn voordeel moest beslissen om de koploper nog te kunnen achterhalen. De kraker werd op een vrijdagavond in Anna Paulowna gespeeld en het was jammer dat er zo weinig mensen waren die de partij aanschouwden. Sterker, de twee mannen speelden al vanaf half elf alleen in De Pastorie. De afwezigen misten wat, want het was van twee kanten een hoogstaande en ook vermakelijke partij waarbij Enrico de verrassende witte openingsopzet goed counterde, een klein plusje kreeg en dat uiteindelijk naar winst voerde. Daarmee was de titelstrijd beslist, al haalde Warner in de absolute slotfase van het seizoen nog wel zijn gram door de aanstaand clubkampioen in de bekerfinale te verslaan. In de eindstand eindigde Warner net boven Siem, met Wim op gepaste afstand op de vierde plaats.