In geen enkele van lopende competities was nog beslist, dus moest het op de slotdag aankomen om de kampioenen aan te wijzen. Het spannendst was het nog in de jeugdcompetitie, waar Kevin in de laatste ronde een voorsprong van een half punt moest verdedigen op 3-voudig uittredend kampioen Mitchell. Mitchell deed wat hij moest doen en versloeg Brian. Kevin bezweek niet onder de druk, won van Asmar en haalde met 22,5 uit 27 zijn eerste jeugdtitel binnen. Minder spannend was het in de jeugd-snelschaakcompetitie. In deze competitie(het gaat hierin om percentage) stond Kevin met 27 partijen voor beide gespeeld, 1 verliespunt voor op Mitchell. Michell zou dus moeten winnen, waarmee hij alleen een gelijke stand zou bereiken als Kevin zou verliezen. Mitchell won ook inderdaad, van Asmar, maar Kevin was oneven en speelde niet en haalde zo zijn tweede titel van de avond binnen.
Ook in de senioren interne competitie was de strijd in hogere zin reeds beslist. Enrico had 20 punten voorsprong op Wim, met nog maar 1 ronde te gaan. Feitelijk werd het kampioenschap al beslist bij de indeling. Wim werd tegen Mitchell gepaard, tegen wie hij maximaal 12 punten zou kunnen verdienen. Dat Wim won(en Enrico zijn titel opluisterde met winst op Ronald) was daardoor irrelevant geworden. Voor Enrico was het pas zijn derde clubkampioenschap, maar wel al zijn 15e prijs in de Magnusgeschiedenis, waarmee hij sinds dit jaar de eeuwige ranglijst aanvoert.