Belevenissen van het tweede

Op de site van onze tegenstanders vroeg men zich af of hun team wellicht uit de competitie was gehaald. Er was namelijk al een tijdje geen verslag verschenen van de Waagtoren 4, waardoor de club niet kon genieten van hun belevenissen. Datzelfde geldt echter ook voor ons tweede team, dat nu al drie wedstrijden heeft gespeeld, maar waarvan dit het eerste verslag is. Tot nu toe heeft namelijk niemand de kracht gevonden om er iets over te schrijven. Als u de uitslagen ziet snapt u wellicht waarom…

Op 12 oktober gingen we nog met alle hoop naar Bergen waar we het op moesten nemen tegen hun tweede team. Op papier een gelijkwaardige tegenstander ondanks dat we twee invallers nodig hadden. Na een kort ronde langs de borden zag het er ook heel gunstig uit dus speelde ik zelf een snelle remise met het vertrouwen dat het wel goed zou komen op de andere borden. Het liep echter anders. Het ene na het andere stuk werd weggegeven op de andere borden en alleen de ‘Bergenaar’ Niels wist nog een punt binnen te slepen in z’n typerende stijl. Een ietwat onnodige en geflatteerde nederlaag van 6,5-1,5 was dus het resultaat en zo opende het seizoen zich niet op de manier die we gehoopt hadden.

In ronde twee kwamen de mannen van Aartswoud 3 op bezoek in de Waldhoorn. Op papier weer een gelijkwaardige tegenstander dus gingen we vol vertrouwen deze wedstrijd in. En ook hier gebeurde eigenlijk hetzelfde als in de vorige wedstrijd. Na een paar uur stonden we op bijna alle borden (behalve op de mijne) best wel goed. Het was dan ook pech (en misschien een gebrek aan scherpte) dat stellingen bij onder andere Niels en Arno niet konden worden verzilverd. Uiteindelijk wist ik zelf weg te komen met remise, Niels pakte ook een halfje en Jeroen wist in tijdnood net de winst niet te vinden en moest ook berusten in remise. De langste partij van de avond werd gespeeld door Jos die op mijn aanwijzingen niet in mocht gaan op het remiseaanbod van zijn opponent. Achteraf was dit maar goed ook, want na enkele onnauwkeurigheden van z’n tegenstander en keurig spel van Jos wist hij toch de eer te redden en het punt binnen te tikken. Een iets minder harde nederlaag dan in ronde 1 dus, maar wel weer een zure omdat er meer in had gezeten dan de 2,5 punt die we nu scoorden.

Gisteren stond de wedstrijd tegen de Waagtoren 4 op het programma. Volgens sommigen de gedoodverfde favoriet voor het kampioenschap. Vorig jaar mocht ons eerste team nog aantreden tegen dit team en had toen al niet makkelijk. Van tevoren was de hoop dus ook niet heel groot, zeker nadat topscorer Niels af moest zeggen en vervolgens Jeroen ook nog. Zelf had ik me enigszins voorbereid, maar achteraf bleek dat een aantal spelers liever niet tegen mij wilden spelen. Wel een mooi compliment natuurlijk, maar niet geheel terecht zou later blijken. Nu mocht ik het opnemen tegen Leonard Haakman waarvan ik in 2009 in een van mn eerste bondswedstrijden al eens had verloren. Nu speelde ik de opening veel te optimistisch en kwam al snel slecht te staan. Ook op bord het bord naast me zag ik het al snel misgaan. Arno speelde met zwart tegen Alex Albrecht die bekendstaat om z’n aanvallende speelstijl. Ook nu weer dirigeerde Albrecht met wit vakkundig de stukken naar de zwarte koning, offerde een kwaliteit en zette ‘m mat. Op bord 3 speelde Aart een goede partij, maar aan het einde van de partij zorgde een onoplettendheid ervoor dat er pardoes een dame afging door een paardvork. Het lichtpuntje op de avond kwam wederom van Jos die won van Ruud Niewenhuis in een Stonewall. Wat er precies gebeurde heb ik gemist, maar het punt was al snel binnen. Aan bord 5 maakte Ronald Steenwijk z’n eerste opwachting dit seizoen. Hij speelde een prima partij, offerde een stuk tegen 2 pionnen, maar kreeg er helaas te weinig voor terug en moest dus ook in een nederlaag berusten. Kerre speelde voor de derde keer dit seizoen een prima opening en middenspel. Helaas lukt het tot nu toe niet om dat om te zetten in punten en ook nu ging er opeens een toren van het bord waarna hij kon opgeven. Ed was weer bereid om in te vallen en dat ging nu ook beter dan in Bergen. Daar had hij een erg lastig partij en ook nu weer kreeg hij een aanval om de oren. Hij verdedigde echter goed en leek wel op een remise te kunnen hopen. Helaas liep er een vrijpion van zwart heel hard waar Ed een stuk tegen moest offeren. Na nog even door te hebben gespeeld was het ook hier gedaan. Aan het achtste bord speelde Ronald K. Voor de tweede keer in onze schaakcarrières mochten we samen aantreden in een team. Een aantal jaar geleden werd hij in uiterste nood opgeroepen voor een wedstrijd in Castricum, maar nu als invaller voor Jeroen. Hij speelde z’n favoriete zwarte spelletje, maar vergat even een pion te dekken. Daarna probeerde hij nog wel een tegenaanval te lanceren, maar tevergeefs. Tegen het eind van m’n eigen partij vroeg ik eens wat de stand was en iemand riep 6-1. Ik moet dus nog wat proberen om een hele erge nederlaag te voorkomen. Gelukkig kon ik wat tijdsdruk zetten op m’n tegenstander die de partij al lang af had kunnen maken. Ik wikkelde af naar een remise-eindspel, maar Haakman gaf opeens een pionnetje weg en gooide toen ook maar meteen de handdoek in de ring. Zo werd het toch nog een enigszins draaglijke uitslag van 6-2 tegen een sterke opponent.
We staan nu wel onderaan met 0 punten uit 3 wedstrijden, maar de echte belangrijke wedstrijden komen nog, met als eerste uitdaging op 14 december thuis tegen Caïssa-Eenhoorn 4, waar we onze eerste overwinning van het seizoen moeten kunnen pakken.